Her aklımıza geleni konuşmalı mıyız? Her düşündüğümüzü söylemek ne kadar doğru? Sosyal Medyayı neden, niçin ve nasıl kullanıyoruz?
Belki de şu hayatta en fazla dikkat etmemiz gereken husus dilimizi tutabilmek ve her aklımıza geleni konuşmamak olmalı… Oysa ne kadar da kirliymiş kalplerimiz ve kafalarımız. Kalbimizde ne varsa dil aynasının yansıtmasıyla sosyal medyaya dökülüverdi. Tarikatimiz, cemaatimiz, partimiz, takımımız, ırkımız vs. aidiyetlerimiz imandan da İslam’dan da değerliymiş meğer! Öyle olmasaydı bu kadar çirkin ve kaba bir dil kullanabilir miydik iman kardeşlerimiz için? Eleştirinin, yanlışı ve doğruyu göstermenin de bir üslubu ve ahlakı yok mudur?
İslam kardeşliğinin temelini oluşturan Hucurât suresindeki pasajın, Bilal Habeşî, Selman Fârisî, Ammâr ve Habbâb (r.a.) gibi sülale ve malca diğerlerine göre zayıf olan bazı sahabîlerin hafife alınması ve kendileriyle alay edilmesi üzerine nazil olduğu nakledilir. Yüce Mevlâ, özetle Müslümanları şöyle uyarır bu ayetlerde: Ey iman edenler! Kimseyi alaya almayın, belki o alay ettikleriniz sizden daha iyidir; Birbirinizi karalamayın ve kötü lakaplarla çağırmayın. Alay ederseniz birilerini, fasık ve zalimlerden sayılırsınız. İnsanlar hakkında zan ve tahminle konuşmayın, çünkü bu günahtır. Birbirinizin kusurlarını ve özelini/mahremiyetini araştırmayın. Birbirinizin gıybetini yapmayın. Birisinin dedikodusunu yapmak, ölü insan eti yemektir, ne tiksindirici değil mi? Görüldüğü üzere Allah, Müslümanları kıracak ve incitecek her türlü sözleri, net bir şekilde derhal tövbe edilmesi gereken bir günah ve zulüm olarak nitelendirmektedir.
